عوارض میلتاید و مونجارو

​داروخانه اینترنتی مهتاطب تمامی محصولات معرفی شده در مقالات مجله مهتاطب متعلق به سایت داروخانه اینترنتی مهتاطب (داروخانه شبانه روزی دکتر رویا میرنظامی) می باشد و شما عزیزان میتوانید کلیه محصولات مورد نیاز خود را از طریق مراجعه به سایت مهتاطب به آدرس www.mahtateb.com خریداری نمائید. 🌟لطفا برای انتخاب محصول مناسب ابتدا مقاله را کامل و دقیق مطالعه کنید.  برای خرید قرص لاغری و مشاوره از داروخانه مهتاطب از طریق برنامه واتساپ ، تلگرام ، ایتا و روبیکا: 09302007587

 عوارض میلتاید و مونجارو

دیابت نوع ۲ و چاقی دو چالش بزرگ سلامت عمومی در قرن بیست و یکم محسوب می شوند که نیاز به راهکار های درمانی نوین و موثر دارند. در سال های اخیر دارو های تزریقی جدیدی با الهام از هورمون های طبیعی بدن، به بازار عرضه شده اند که انقلابی در درمان این بیماری ها به پا کرده اند. دو مورد از این دارو ها میلتاید (Melitide) و مونجارو (Mounjaro) هستند که هر دو جزو آگونیست های گیرنده GLP-1 (پپتید شبه گلوکاگون-۱) و در مورد مونجارو، ترکیبی از آگونیست گیرنده GIP (پلی پپتید بازدارنده معده) نیز محسوب می شوند. این دارو ها با مکانیسم های هورمونی پیچیده به بهبود کنترل قند خون، کاهش وزن و ارتقاء سلامت متابولیک بیماران کمک می کنند. با این حال آیا عوارض میلتاید و مونجارو جدی هستند؟ در ادامه سعی می کنیم با دیدی علمی به این سوال پاسخ دهیم.

عملکرد و کاربرد های درمانی: مقایسه میلتاید و مونجارو

برای درک بهتر عوارض، ابتدا باید مکانیسم عمل و کاربرد های درمانی این دو دارو را مرور کنیم.
میلتاید (لیراگلوتاید): میلتاید با فعال سازی گیرنده های GLP-1 در سلول های بتا لوزالمعده، باعث ترشح انسولین در پاسخ به افزایش سطح قند خون می شود. همچنین ترشح گلوکاگون (هورمونی که قند خون را افزایش می دهد) را مهار و با کند کردن تخلیه معده، جذب گلوکز را کند تر می کند. علاوه بر این GLP-1  باعث افزایش حس سیری در مغز می شود که در کاهش اشتها و مصرف غذا موثر واقع می شود.

• کاربرد های درمانی:
  • درمان دیابت نوع ۲: برای بهبود کنترل قند خون (HbA1c) در بزرگسالان.
  • کنترل وزن: در دوز های بالاتر (معمولا ۲.۴ میلی گرم روزانه) برای مدیریت چاقی و افزایش وزن همراه با حداقل یک بیماری مرتبط با وزن (مانند فشار خون بالا، دیس لیپیدمی یا آپنه خواب).
• مونجارو (تیرزپاتاید): مونجارو یک دو-آگونیست است که هم گیرنده های GLP-1 و هم گیرنده های GIP را فعال می کند. این مکانیسم دوگانه، فواید هم افزایی در تنظیم قند خون و متابولیسم چربی خواهد داشت.

• کاربرد های درمانی:
  • درمان دیابت نوع ۲: برای بهبود کنترل قند خون در بزرگسالان
  • کاهش وزن: در دوزهای بالاتر برای مدیریت چاقی یا اضافه وزن

مقایسه اثربخشی میلتاید و مونجارو در کاهش وزن

در مطالعات بالینی گسترده، مونجارو (تیرزپاتاید) کاهش وزن چشمگیر تری را نسبت به دارو های آگونیست GLP-1 مانند لیراگلوتاید (که میلتاید حاوی آن است) نشان داده است. برای مثال در کارآزمایی بالینی SURMOUNT-1، تیرزپاتاید در دوز ۵ میلی گرم، ۱۰ میلی گرم و ۱۵ میلی گرم، کاهش وزن متوسطی معادل ۱۵.۰٪، ۱۸.۲٪ و ۲۰.۹٪ از وزن اولیه را در طول ۷۲ هفته ایجاد کرد. در مقابل، مطالعات روی لیراگلوتاید کاهش وزنی در حدود ۵-۱۰٪ را گزارش کرده اند. این اثربخشی بیشتر مونجارو، به دلیل مکانیسم دوگانه آن است که هم اثرات  GLP-1 دارد و هم  GIP.

عوارض جدی و هشدار های بالینی

علاوه بر عوارض شایع مانند عوارض گوارشی و متابولیک، برخی عوارض جانبی جدی و بالقوه خطرناک نیز هستند که به توجه ویژه و هشدار های بالینی نیاز دارند.
تومور های تیروئید (به ویژه کارسینوم مدولاری تیروئید):  این یکی از مهم ترین هشدار های مرتبط با دسته دارو های آگونیست GLP-1 و آگونیست های دوگانه مانند مونجارو است. مطالعات در حیوانات آزمایشگاهی (میمون) نشان داده است که این دارو ها ممکن است به رشد تومورهای سلول های C تیروئید و در نتیجه کارسینوم مدولاری تیروئید منجر شوند.
کارسینوم مدولاری تیروئید (MTC): این نوع سرطان تیروئید نادر است اما ممکن است تهاجمی باشد.

• توصیه بالینی: این دارو ها نباید به بیمارانی که سابقه شخصی یا خانوادگی کارسینوم مدولاری تیروئید دارند یا بیمارانی که مبتلا به سندرم نئوپلازی غدد درون ریز نوع ۲ (MEN2)  هستند، تجویز شوند.

پانکراتیت (التهاب حاد لوزالمعده): پانکراتیت یک عارضه نادر اما بسیار جدی است که زندگی بیمار را تهدید می کند. علائم پانکراتیت حاد شامل درد شدید و ناگهانی در قسمت بالای شکم است که معمولا به پشت تیر می کشد، همراه با تهوع، استفراغ و گاهی تب.

• ارتباط با دارو: هرچند ارتباط قطعی بین دارو های آگونیست GLP-1 و افزایش خطر پانکراتیت به طور کامل اثبات نشده است، گزارش هایی از بروز آن در مصرف کنندگان این دارو ها وجود دارد. مکانیسم احتمالی این است که این دارو ها با کاهش تخلیه معده و تغییرات در اسفنکتر اودی (دریچه خروجی صفرا و پانکراس)، ممکن است خطر انسداد یا افزایش فشار در مجاری پانکراس را افزایش دهند. در صورت بروز علائم شدید و مداوم درد شکمی، تهوع و استفراغ، باید فورا به پزشک مراجعه کرد.

واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی): مانند هر داروی دیگری احتمال بروز واکنش های آلرژیک شدید، از جمله آنافیلاکسی (یک واکنش آلرژیک تهدید کننده حیات)، وجود دارد. علائم شامل کهیر، تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو، دشواری در تنفس، سرگیجه شدید و کاهش فشار خون است.
تغییرات ضربان قلب (تاکی کاردی): برخی مطالعات نشان داده اند که آگونیست های GLP-1 ممکن است باعث افزایش خفیف و موقت ضربان قلب شوند. این اثر معمولا در ابتدای درمان بیشتر مشهود است و در ادامه کاهش می یابد.

نکات ایمنی و پیشگیرانه

رعایت نکات ایمنی و انجام اقدامات پیشگیرانه به کاهش عوارض میلتاید و مونجارو و افزایش اثربخشی مصرف میلتاید و مونجارو کمک می کند.
موارد منع مصرف و احتیاط:

• کولیت اولسراتیو فعال یا پانکراتیت مزمن: بیمارانی که سابقه بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو فعال یا پانکراتیت مزمن دارند، باید قبل از مصرف این دارو ها با پزشک مشورت کنند. هرچند ارتباط مستقیم این دارو ها با تشدید این شرایط به طور کامل مشخص نیست، با توجه به اثرات گوارشی، احتیاط لازم توصیه می شود.
• بارداری و شیردهی: مصرف این داروها در دوران بارداری و شیردهی اکیدا ممنوع است، مگر اینکه پزشک پس از ارزیابی دقیق منافع و مضرات، تجویز آن را ضروری تشخیص دهد. این دارو ها برای جنین یا نوزاد مضر هستند.

مدیریت عوارض گوارشی:

• شروع با دوز پایین و افزایش تدریجی: این مهم ترین استراتژی برای کاهش عوارض گوارشی شایع (تهوع، استفراغ، اسهال) است. هر دو دارو با پایین ترین دوز ممکن آغاز می شوند و سپس در فواصل زمانی منظم (معمولا هر ۴ هفته یک بار) بر اساس تحمل بیمار و پاسخ درمانی، دوز افزایش می یابد.

جمع بندی

میلتاید (حاوی لیراگلوتاید) و مونجارو (تیرزپاتاید)، هر دو داروهای تزریقی نوین و موثری هستند که نقش مهمی در مدیریت دیابت نوع ۲ و کنترل وزن ایفا می کنند. هر دو دارو با اثر بر گیرنده های GLP-1، به بهبود ترشح انسولین، کاهش گلوکاگون، کند کردن تخلیه معده و افزایش حس سیری کمک می کنند. با این حال عوارضی دارند که سعی کردیم در این نوشته به بررسی مهم ترین و جدی ترین آن ها بپردازیم.