فقط در ایالات متحده حدود 20 میلیون زن و 10 میلیون مرد در دوره ای از زندگی خود دچار اختلال در غذا خوردن شده اند یا به آن مبتلا بوده اند. اختلال تغذیه ای نوعی بیماری است که فرد را به سمت پرخوری، گرسنگی دادن به خود یا دیگر رفتارهای ناسالم تغذیه ای هدایت می کند. افراد ممکن است هر چند وقت یکبار دست به پرخوری بزنند اما کسانی که اختلال در پرخوری دارند در یک دوره 3 ماهه بیشتر از 1 بار در هفته این کار را انجام می دهند. در این مقاله ی مجله مهتاطب 10 مورد از رایج ترین انواع اختلالات خوردن و علائم و عوارض آنها شرح داده شده است.
اختلال غذایی به چه معناست؟
شاید هنوز برای شما سوال باشد که اختلال غذایی ( تغذیه ای ) چیست؟ مهتاطب اینجاست تا در مورد این مشکل تغذیه ای با شما صحبت کند. اختلالات غذا خوردنطیف وسیعی از شرایط روانی است که باعث ایجاد عادت های غذایی ناسالم می شود.این عادت های بد ممکن است با وسواس در مورد غذا، وزن بدن یا فرم بدن شروع شوند. در موارد شدید، اختلالات خوردن می تواند عواقب جدی برای سلامتی به همراه داشته باشد و در صورت عدم درمان حتی منجر به مرگ شود. گاهی علت این اتفاق وجود این عادت غلط است که فرد چاق در جامعه مسخره می شود و فرد به خود فشار روانی و جسمی می آورد تا دیگر مورد تمسخر قرار نگیرد و از نظر افراد تایید شود. کسانی که دچار اختلالات خوردن غذا هستند می توانند علائم مختلفی داشته باشند.
علائم اختلال غذایی در افراد:
✔️ بی اشتهایی ( آنورکسیا) ✔️پرخوری مواد غذایی (بولیمیا) ✔️رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا مسهل کردن خود برای دفع هر مقدار غذای خورده شده ✔️ورزش بیش از حد
اگرچه اختلالات خوردن می تواند افراد را از هر جنسیتی در هر مرحله از زندگی تحت تأثیر قرار دهد، اما بیشتر موارد در نوجوانان و زنان جوان گزارش می شود. در حقیقت، حداکثر 13٪ از جوانان ممکن است حداقل در 20 سالگی یک اختلال در خوردن داشته باشند. خلاصه اختلالات خوردن، شرایط سلامتی روانی است که با وسواس در مورد غذا یا فرم بدن مشخص می شود. آنها می توانند روی هرکسی تأثیر بگذارند اما بیشتر در بین زنان جوان دیده می شوند.
دلایل موثر بر اختلالات غذایی
متخصصان معتقدند که اختلالات خوردن ممکن است به علت عوامل مختلفی ایجاد شود که این عوامل شامل ژنتیک، زیست شناسی مغز، ویژگی های شخصیتی و آرمان های فرهنگی است.
1) ژنتیک:
مطالعات دوقلو و فرزند پروری شامل دوقلوهایی است که در بدو تولد از هم جدا شده و توسط خانواده های مختلفی پذیرفته شده اند، شواهدی را ارائه می دهند که نشان می دهد اختلالات خوردن می تواند ارثی باشد. این نوع تحقیقات به طور کلی نشان داده است که اگر یکی از دوقلوها به اختلال خوردن مبتلا شود، به طور متوسط 50٪ احتمال ابتلا به دیگری نیز وجود دارد.
2) ویژگی های شخصیتی :
به ویژه، روان رنجوری، کمال گرایی و تکانشگری سه ویژگی شخصیتی هستند که غالباً با ریسک بالاتر ابتلا به اختلال خوردن مرتبط هستند.
3) سایر دلایل بالقوه:
شامل فشارهای نازک درک شده، ترجیحات فرهنگی برای لاغر بودن و قرار گرفتن در معرض رسانه ها برای ارتقاء چنین آرمانهایی است. در حقیقت، به نظر می رسد برخی از اختلالات خوردن در فرهنگ هایی که در معرض آرمان های غربی قرار ندارند، وجود ندارد. گفته شده، آرمان های لاغری پذیرفته شده از نظر فرهنگی در بسیاری از مناطق جهان بسیار وجود دارد. با این حال، در برخی از کشورها، تعداد کمی از افراد به یک اختلال خوردن مبتلا می شوند. بنابراین، آنها به احتمال زیاد در اثر ترکیبی از عوامل ایجاد می شوند.
4) زیست شناسی مغز:
اخیراً، متخصصان پیشنهاد کرده اند که تفاوت در ساختار مغز و زیست شناسی نیز ممکن است در بروز اختلالات خوردن نقشی داشته باشد. به طور خاص، سطح پیام رسان های مغزی سروتونین و دوپامین ممکن است عواملی باشد. با این حال، قبل از نتیجه گیری قوی، نیاز به مطالعات بیشتری است.
انواع اختلالات غذایی
1) بی اشتهایی عصبی 2) پرخوری عصبی 3) اختلال پرخوری 4) پیکا 5) اختلال نشخوار فکری 6) اختلال در مصرف مواد غذایی اجتنابی / محدود کننده 7) اختلال پاکسازی 8) سندرم شب خوردن 9) غذا خوردن مشخص شده (OSFED). 9) ارتورکسیا
1) بی اشتهایی عصبی
Anorexia nervosa احتمالاً شناخته شده ترین اختلال خوردن است. این بیماری به طور کلی در دوران بلوغ یا بزرگسالی ایجاد می شود و بیشتر از مردان در زنان تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به بی اشتهایی به طور کلی خود را با اضافه وزن می بینند. آنها تمایل دارند دائماً وزن خود را کنترل کنند، از خوردن انواع خاصی از غذاها پرهیز کنند و کالری خود را به شدت محدود کنند.
علائم رایج بی اشتهایی عصبی
✔️ در طی مقایسه این افراد با افراد دارای سن و قد مشابه، به طور قابل توجهی کم وزن هستند
✔️ الگوی غذایی بسیار محدود ✔️ با وجود کمبود وزن، ترس شدید از افزایش وزن یا رفتارهای مداوم برای جلوگیری از افزایش وزن ✔️ پیگیری بی امان از لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن سالم ✔️ تأثیر شدید وزن بدن یا شکل بدن قابل درک بر عزت نفس ✔️ یک تصویر تحریف شده از بدن، از جمله انکار کمبود وزن جدی علائم وسواس فکری نیز اغلب وجود دارد. به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی غالباً افکار مداوم در مورد غذا را درگیر می کنند و برخی ممکن است با وسواس دستور العمل ها را جمع آوری کرده یا مواد غذایی را پنهان کنند. چنین افرادی ممکن است در خوردن غذا در عموم نیز دچار مشکل شوند و تمایل جدی برای کنترل محیط خود نشان دهند و توانایی خود به خود بودن را محدود کنند.
انواع بی اشتهایی عصبی(انورکسیا)
آنورکسیا (بی اشتهایی) رسماً به دو زیر گروه طبقه بندی می شود : 1) نوع محدود کننده: افراد با نوع محدود کننده فقط با رژیم گرفتن، روزه گرفتن یا ورزش بیش از حد وزن کم می کنند.
2) نوع خوراکی و دفع آن: افراد با نوع پرخوری و پاکسازی ممکن است مقادیر زیادی غذا را پرخوری کنند یا بسیار کم بخورند. در هر دو مورد، بعد از خوردن غذا، آنها با استفاده از فعالیت هایی مانند استفراغ، مصرف ملین یا ادرار آور یا ورزش بیش از حد مواد غذایی خورده شده را دفع می کنند.
عوارض بی اشتهایی عصبی
بی اشتهاییمی تواند برای بدن بسیار مضر باشد. با گذشت زمان، افرادی که با آن زندگی می کنند ممکن است پوکی استخوان، نازایی، شکنندگی مو و ناخن و رشد یک لایه موی ظریف در سراسر بدن خود را تجربه کنند.
در موارد شدید، بی اشتهایی می تواند منجر به نارسایی قلبی، مغزی یا چند ارگان و مرگ شود.
خلاصه افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ممکن است مصرف مواد غذایی خود را محدود کرده و یا از طریق رفتارهای مختلف پاکسازی آن را جبران کنند. آنها ترس شدیدی از افزایش وزن دارند، حتی در صورت کمبود وزن زیاد.
2) پرخوری عصبی:
پرخوری عصبی یکی دیگر از اختلالات شناخته شده خوردن است. مانند بی اشتهایی، "پرخوری عصبی" در دوران بلوغ و اوایل بزرگسالی ظاهر می شود و به نظر می رسد در مردان کمتر از زنان است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی غالباً در مدت زمان مشخص مقدار زیادی غذا به طور غیرمعمول می خورند. هر قسمت از خوردن پرخطر معمولاً تا زمانی که فرد پر از درد شود، ادامه می یابد. در طی یک تحقیق، فرد معمولاً احساس می کند که نمی تواند جلوی خوردن خود را بگیرد یا میزان غذا را کنترل کند. پرخوری می تواند با هر نوع غذا اتفاق بیفتد اما بیشتر در غذاهایی اتفاق می افتد که فرد معمولاً از خوردن آن جلوگیری می کند. سپس افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای جبران کالری مصرفی و رفع ناراحتی های روده اقدام به پاکسازی می کنند. رفتارهای پاکسازی متداول شامل استفراغ اجباری، روزه دار، ملین و ورزش بیش از حد است. علائم ممکن است بسیار شبیه به علائم پرخوری یا دفع زیرگروه های بی اشتهایی عصبی باشد. با این حال، افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً به جای کمبود وزن، وزن نسبتاً طبیعی خود را حفظ می کنند.
علائم رایج پرخوری عصبی :
✔️ قسمت های مکرر از خوردن زیاد با احساس عدم کنترل ✔️ دوره های مکرر رفتارهای نامناسب پاکسازی برای جلوگیری از افزایش وزن ✔️ عزت نفس که بیش از حد تحت تأثیر شکل و وزن بدن قرار دارد ✔️ ترس از چاق شدن علی رغم داشتن وزن طبیعی
عوارض پرخوری:
از عوارض جانبی پرخوری می توان به التهاب و گلو درد، غدد بزاقی متورم، مینای دندان فرسوده، پوسیدگی دندان، ریفلاکس اسید، تحریک روده، کم آبی شدید و اختلالات هورمونی اشاره کرد.
در موارد شدید ، بولیمیا (bulimia ) همچنین می تواند عدم تعادل در سطح الکترولیتها، مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم را ایجاد کند که این موضوع می تواند باعث سکته یا حمله قلبی شود.
خلاصه افراد مبتلا به پرخوری عصبی در مدت زمان کوتاه مقدار زیادی غذا می خورند، سپس پاکسازی می کنند. آنها علی رغم داشتن وزن طبیعی از افزایش وزن می ترسند.
اعتقاد بر این است که اختلال پرخوری یکی از شایع ترین اختلالات خوردن، به ویژه در ایالات متحده است. به طور معمول در دوران بلوغ و اوایل بزرگسالی شروع می شود. افراد مبتلا به این اختلال پرخوری علائمی شبیه به علائم بولیمیا یا زیرگروه خوردن بی اشتهایی دارند. به عنوان مثال، آنها معمولاً مقادیر غیرمعمول زیادی غذا را در مدت زمان نسبتا کوتاهی می خورند و در هنگام خوردن احساس عدم کنترل می کنند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری کالری را محدود نمی کنند و از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جبران بیش از حد خود استفاده نمی کنند.
علائم رایج اختلال پرخوری:
✔️ خوردن مقادیر زیادی غذا به سرعت، در خفا و تا زمانی که به طور ناراحتی سیر شوید، علیرغم اینکه احساس گرسنگی نمی کنید. ✔️ احساس عدم کنترل در دوره های پرخوری ✔️ احساس پریشانی مانند شرم، انزجار یا گناه، هنگام فکر کردن در مورد رفتار پرخوری ✔️ هیچ گونه استفاده از رفتارهای نظیر نظیر محدودیت کالری، استفراغ، ورزش بیش از حد یا استفاده از ملین یا مدر (ادرار اور) برای جبران ناهنجاری ها
افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب دارای اضافه وزن یا چاقی هستند. این ممکن است خطر ابتلا به عوارض پزشکی مرتبط با وزن اضافی مانند بیماری های قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع 2 را افزایش دهد. خلاصه افراد مبتلا به اختلال پرخوری به طور منظم و غیرقابل کنترل در مدت زمان کوتاه مقدار زیادی غذا مصرف می کنند. بر خلاف افراد مبتلا به اختلالات خوردن دیگر ، آنها پاکسازی نمی کنند.
4) اختلال غذایی پیکا
پیکا یکی دیگر از اختلالات خوردن است که شامل خوردن چیزهایی است که به عنوان غذا محسوب نمی شوند. افرادی که دارای پیکا هستند، خواهان مواد غیر غذایی مانند یخ، خاک، گل، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه، مواد شوینده لباس یا نشاسته ذرت هستند.
عوارض اختلال غذایی پیکا
Pica می تواند در بزرگسالان و همچنین کودکان و نوجوانان ایجاد شود. گفته می شود، این اختلال بیشتر در کودکان، زنان باردار و افراد دارای ناتوانی ذهنی مشاهده می شود.
افراد مبتلا به پیکا ممکن است در معرض خطر مسمومیت، عفونتها، صدمات روده و کمبودهای غذایی باشند. بسته به مواد خورده شده، پیکا ممکن است کشنده باشد.
با این حال، برای در نظر گرفتن پیکا، خوردن مواد غیر غذایی نباید بخشی طبیعی از فرهنگ یا مذهب کسی باشد. بعلاوه، این عمل نباید از نظر همسالان یک فرد از نظر اجتماعی پذیرفته شود. خلاصه افراد مبتلا به پیکا تمایل به خوردن مواد غیر غذایی دارند. این اختلال ممکن است به ویژه کودکان، زنان باردار و افراد دارای معلولیت ذهنی را تحت تأثیر قرار دهد.
5) اختلال نشخوار فکری
اختلال نشخوار فکری یکی دیگر از اختلالات خوردن است که به تازگی شناخته شده است. این شرایطی را توصیف می کند که در آن فرد غذایی را که قبلاً جویده و بلعیده است برگرداند، دوباره آن را بجود و سپس دوباره آن را ببلعد یا آن را تف کند. این نشخوار فکری معمولاً در 30 دقیقه اول بعد از غذا اتفاق می افتد. برخلاف شرایط پزشکی مانند ریفلاکس، داوطلبانه است. این اختلال می تواند در دوران نوزادی، کودکی یا بزرگسالی ایجاد شود. در نوزادان، تمایل به رشد بین 3-12 ماهگی دارد و اغلب به خودی خود از بین می رود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به این بیماری معمولاً برای رفع آن نیاز به درمان دارند.
عوارض نشخوار فکری:
اگر در نوزادان برطرف نشود، اختلال نشخوار فکری می تواند منجر به کاهش وزن و سو تغذیه شدید شود که می تواند کشنده باشد.
بزرگسالان مبتلا به این اختلال ممکن است میزان غذایی که می خورند، به خصوص در عموم مردم را محدود کند. این ممکن است باعث شود که وزن کم شود و دچار کمبود وزن شوند.
خلاصه اختلال نشخوار فکری می تواند افراد را در تمام مراحل زندگی تحت تأثیر قرار دهد. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند معمولاً غذایی را که اخیراً بلعیده اند دوباره استفاده می کنند. سپس، آنها دوباره آن را جوید و یا آن را قورت می دهند یا تف می کنند.
6) اختلال در مصرف مواد غذایی اجتنابی / محدود کننده (ARFID)
اختلال مصرف مواد غذایی اجتنابی / محدودکننده (ARFID) نام جدیدی برای یک بیماری قدیمی است. این اصطلاح جایگزین آنچه به عنوان "اختلال تغذیه نوزادی و اوایل کودکی" شناخته می شد، تشخیصی که قبلاً برای کودکان زیر 7 سال اختصاص داده شده بود. اگرچه ARFID به طور کلی در دوران نوزادی یا اوایل کودکی ایجاد می شود، اما می تواند تا بزرگسالی ادامه یابد. علاوه بر این، در زنان و مردان به همان اندازه رایج است. افراد مبتلا به این اختلال، غذا خوردن را به دلیل عدم علاقه به غذا خوردن یا بی حس کردن برای بوها، مزه ها، رنگ ها، بافت ها یا درجه حرارت های خاص، دچار اختلال در خوردن می کنند.
علائم رایج ARFID:
✔️ اجتناب یا محدودیت در مصرف غذا که مانع از خوردن کالری کافی یا مواد مغذی در فرد می شود ✔️ عادات غذایی که در عملکردهای طبیعی اجتماعی تداخل ایجاد می کنند، مانند غذا خوردن با دیگران ✔️کاهش وزن یا رشد ضعیف برای سن و قد ✔️ کمبود مواد مغذی یا وابستگی به مکمل ها یا تغذیه لوله توجه به این نکته مهم است که ARFID فراتر از رفتارهای طبیعی مانند غذا خوردن در کودکان نوپا یا مصرف کمتر غذا در بزرگسالان مسن است. علاوه بر این، شامل اجتناب یا محدودیت از غذاها به دلیل عدم دسترسی یا اقدامات مذهبی یا فرهنگی نیست. خلاصه ARFID نوعی اختلال در خوردن است که باعث کمبود غذا در افراد می شود. این یا به دلیل عدم علاقه به مواد غذایی یا ایجاد بی نظمی شدید برای چگونگی ظاهر، بو و طعم غذاهای خاص است.
سایر اختلالات خوردن
علاوه بر شش اختلال خوردن در بالا، اختلالات غذایی کمتر شناخته شده یا کمتر شایع نیز وجود دارد. اینها معمولاً در زیر یکی از سه دسته قرار می گیرند: 7) اختلال پاکسازی: افراد مبتلا به اختلال پاکسازی معمولاً برای کنترل وزن یا شکل خود از رفتارهای پاکسازی مانند استفراغ ، ملین، ادرار آور یا ورزش بیش از حد استفاده می کنند. با این حال، آنها زحمت ندارند.
8) سندرم غذا خوردن در نیمه شب: افراد مبتلا به این سندرم غالباً بیش از حد غذا می خورند، اغلب پس از بیدار شدن از خواب.
9) سایر اختلالات تغذیه یا غذا خوردن مشخص شده (OSFED). اگرچه در DSM-5 یافت نمی شود، این شامل سایر شرایطی است که علائمی شبیه علائم اختلال در غذا خوردن دارند اما در هیچ یک از دسته های بالا نمی گنجند.
10) یک اختلال که ممکن است در حال حاضر تحت OSFED قرار گیرد، ارتورکسیا است. ارتورکسیا در واقع میل غیر قابل کنترل به خوردن غذا است. اگرچه به طور فزاینده ای در رسانه ها و مطالعات علمی به آن اشاره می شود، ارتورکسیا هنوز به عنوان یک اختلال تغذیه ای جداگانه توسط DSM فعلی شناخته نشده است. افراد مبتلا به orthorexia تمرکز وسواسی بر تغذیه سالم دارند، تا حدی که زندگی روزمره آنها را مختل می کند. افراد مبتلا به orthorexia بندرت بر کاهش وزن تمرکز می کنند. درعوض، ارزش شخصی، هویت یا رضایت آنها به میزان مطابقت آنها با قوانین رژیم خود تحمیل شده بستگی دارد. خلاصه اختلال پاکسازی و سندرم شب خوردن دو اختلال اضافی در خوردن است که در حال حاضر به خوبی توصیف نشده است. گروه OSFED شامل تمام اختلالات خوردن مانند ارتورکسیا است که در گروه دیگری جای نمی گیرد.
خط آخر معقولات بالا به این منظور است که درک بهتری از رایج ترین اختلالات غذا خوردن و افشای اسطوره ها درباره آنها دارند. اختلالات خوردن شرایط سلامتی روانی است که معمولاً نیاز به درمان دارد. در صورت عدم درمان می توانند به بدن آسیب برسانند. اگر دچار اختلال خوردن هستید یا شخصی را که ممکن است به آن مبتلا باشد می شناسید، از یک متخصص بهداشت و درمان متخصص در زمینه اختلالات خوردن کمک بگیرید.
