رنگ مو چیست؟ هر چیز که در مورد رنگ کردن مو باید بدانیم!
دکتر رویا میرنظامی
541401
2474
رنگ کردن موها یکی از لذت بخش ترین فعالیت های زیبایی برای خانمها می باشد که در صورت انتخاب یک رنگ موی مناسب می تواند تغییر بزرگی به چهره هر فرد داده و زیبایی آن را دو چندان نماید. از طرفی رنگ موها یکی از پرطرفدارترین و پرفرشترین محصولا آرایشی در دنیا هستند که دارای تنوع بسیار زیادی در طیف رنگی و برندهای سازنده دارند. بانوان حداقل سالی یکبار به دنبال یک رنگ موی جذاب و جدید که مناسب رنگ پوست آنها باشد هستند. اما در این میان رنگ موی پایه فرد نیز یک مسئله حائز اهمیت می باشد. مراحل و زمان رنگ کردن مو در افراد با موی تیره و روشن است. در نتیجه نیاز است که در ابتدا برای شناخت دنیای رنگ مو، ماهیت رنگ مو و دکلره را بخوبی بدانیم تا به راحتی بتوانیم بدون نیاز به مراجعه به سالن های زیبایی، موهای خود را به رنگ موی دلخواه خود برسانیم. در این مقاله میخواهیم موضوع رنگ مو را از پایه ای ترین قسمت شروع کنیم تا با اطلاعات بسیار ساده اما مهم، شما را در پروسه رنگ کردن موهای خود راهنمایی کنیم.
رنگ مو چیست؟
تغییر رنگ مو از زمانهای بسیار دور به وسیله حنا انجام میشد. اما حنا تنها رنگ مو را به رنگ قرمز تبدیل میکرد و تنوع دیگری نداشت. از طرفی با پیشرفت علمدر زمینه تولید محصولات آرایشی و بهداشتی، محصولاتی با عنوان "رنگ مو" تولید شد. رنگ مو یک ماده ی شیمیایی است. اولین محصول تجاری رنگ آمیزی مو در سال 1909 توسط شیمیدان فرانسوی به نام اوژن شولر با استفاده از پارا فنیل دی آمین ساخته شد. امروزه رنگ کردن مو یک کار بسیار محبوب است؛ بیش از 75 درصد از زنان موهای خود را رنگ می کنند و درصد رو به رشدی از مردان به دنبال این کار هستند.
رنگ طبیعی مو چیست؟
رنگ موی طبیعی می تواند قهوه ای، بلوند، سیاه، قرمز یا سفید باشد؛ همه ی رنگ های موی طبیعی که شامل خاکستری، سفید و بلوند خیلی روشن هستند، سایه هایی از قهوه ای هستند. مو به طور عمده از کراتین یعنی همان پروتئینی که در پوست و ناخن ها یافت می شود؛ ساخته شده است. رنگ طبیعی مو به نسبت و مقدار دو پروتئین دیگر به نام یوملانین و فئوملانین بستگی دارد. یوملانین مسئول ایجاد سایه ی قهوه ای تا مشکی موها است؛ در حالی که فئوملانین مسئول ایجاد سایه ی بلوند طلایی، زنجبیلی یا قرمز است. عدم وجود هر یک از این دو ملانین موجب سفید یا خاکستری شدن موها می شود.
کاربرد اصلی رنگ موها
رنگ موها با دو منظور مورد استفاده قرار میگیرند. 1) پوشاندن موهای سفید و خاکستری: که در اثر افزایش سن یا عوامل ژنتیکی و حتی بیماری هایی مانند آلوپسی ایجاد شده اند. 2) تغییر رنگ ظاهری مو: که جهت تغییر رنگ طبیعی مو و یا رنگ موی قبلی مرد استفاده قرار میگیرد.
رنگ مو چگونه باعث تغییر رنگ طبیعی موها می شود؟
علت داشتن رنگ تار موها، وجود ملانین در آنها می باشد. ملانین رنگ موهای هر فرد متفاوت است مثلا فردی موی مشکی و فرد دیگر موی طلایی دارد. رنگ موها دارای انواع مختلفی هستند و هر کدام تا حدی میتوانند به ساقه مو نفوذ کنند و باعث تغییر موقتی یا ائمی رنگ موها شوند. رنگ مو حاصل انجام یک سری از واکنش های شیمیایی بین مولکول های موجود در مو و رنگدانه ها و همچنین پراکسید و آمونیاک است. البته رنگ موها انواع مختلفی دارند که میتواند اثر آنها کوتاه مدت یا بلند باشد.
انواع رنگ موها براساس منشا 1) رنگ موی منشا گیاهی:
از هزاران سال قبل تا کنون مردم سراسر دنیا با استفاده از مواد طبیعی، گیاهان و مواد معدنی موهایشان را رنگ می کنند. برخی از این مواد طبیعی گیاهی که در رنگ کردن طبیعی موها مورد استفاده قرار میگیرندشامل: حنا، پوسته ی سیاه گردو، روناس، بابونه، ریواس میباشد که حاوی رنگدانه هستند. رنگدانه های طبیعی معمولا با رنگ کردن ساقه ی مو کار می کنند. برخی از رنگدانه های طبیعی از طریق شامپوهای مختلف روی سر باقی می مانند. به دست آوردن نتایج یکسان با استفاده از رنگدانه های طبیعی دشوار است و برخی از افراد به مواد موجود در شامپوها یا ترکیبات گیاهی حساسیت نشان می دهند.
2) رنگ موی منشا شیمیایی:
رنگ موهای شیمیایی توسط شرکت های تولید کننده محصولات آرایشی با فرمولهای خاصی تولید می گردند که بر اساس میزان نفوذ در تار موها و ماندگاری به 3 دسته تقسیم می گردند. این رنگ موها به شکل اسپری یا کرم یا شامپو قابل استفاده هستند و شامل دسته بندی زیر می باشند.
رنگ موهای موقتی معمولا به شکل اسپری یا پودر تولید شده و مولکولهای درشتی دارند، در نتیجه به داخل کوتیکول مو نفوذ نگرده و تنها روی رنگدانه سطح مو نشسته و آنها را تغییر می دهند. این رنگ مو قابل آبکشی است و معمولا از ترکیب 2-5 ماده تشکیل می شوند و با یک بار شستن کامل از مو پاک می شوند. این نوع رنگ مو برای تغییر موقتی رنگ مو، نوجوانان و حتی کودکان مناسبتر است
رنگ موهای موقت یا نیمه دائمی ممکن است موجب رسوب رنگ های اسیدی بر روی ساقه ی مو شوند یا ممکن است حاوی مولکول های رنگدانه کوچک باشند که می توانند با استفاده از مقدار کمی پراکسید درون ساقه ی مو حرکت کنند. در برخی از موارد، مجموعه ای از چند رنگدانه ی مختلف وارد مو می شوند تا کمپلکس بزرگتری را درون ساقه مو تشکیل دهند. شستشوی سر با شامپو در نهایت رنگ موی موقت را از بین می برد. این رنگ موها حاوی آمونیاک نیستند به این معنی که ساقه مو در طول فرآیند رنگ کردن باز نمی شود و رنگ طبیعی مو وقتی رنگ شسته شود؛ حفظ می شود.
2) رنگ موی نیمه دائمی:
این نوع رنگ مو داخل پولک مو نفوذ میکنند و روی کوتیکول لایه خارجی مو نشسته و باید 20-30دقیقه روی مو بمانند تا تغییر رنگ کامل را ایجاد کنند. رنگ های نیمه دائمی بعد از یک دوره ی زمانی معمولا 4 تا 6 هفته ای شسته شده و از بین می روند؛ بنابراین رشد مجدد ریشه ی مو کمتر قابل تشخیص است. رنگ نهایی هر تار مو توسط رنگ اصلی و تخلخل آن تحت تاثیر قرار می گیرد؛ بنابراین تغییرات اندکی در رنگ مو در سراسر سر صورت می گیرد که طبیعی تر از رنگ دائمی است و زنندگی کمتری دارد. با این حال، این به این معنی است که موی خاکستری و سفید همانند موی بقیه ی سر رنگ نمی گیرند (در حقیقت، مقداری از موهای سفیدرنگ به هیچ وجه رنگ را جذب نمی کنند).
مقدار ناچیزی از موهای خاکستری و سفید با یکدیگر ترکیب می شوند که این مقدار قابل ملاحظه نیست؛ اما زمانی که این مقدار بیشتر شود؛ نقطه ای به وجود میآید که در آن استفاده از رنگ نیمه دائمی به تنهایی کافی نخواهد بود. استفاده از رنگ دائمی 100 درصد را می توان بوسیله ی استفاده از یک رنگ نیمی دائمی به عنوان رنگ پایه با هایلایت های دائمی به تاخیر انداخت. رنگ موی نیمه دائمی نمی تواند مو را روشن کند. مو را تنها میتوان با استفاده از روشن کننده های شیمیایی مانند دکلره روشن کرد. دکلره کردن همواره دائمی است؛ زیرا رنگدانه های طبیعی را از بین می برد. محلول های شستشوی مو یک نوع رنگ موی موقت هستند که معمولا همراه با شامپو موی رنگ شده مورد استفاده قرار می گیرند و زمانی که مو شسته می شود؛ شسته شده و پاک می شوند.
رنگ مو دائمی به این معنی است که ساختار مو از نظر شیمیایی تغییر می کند؛ تا زمانی که در نهایت مو کوتاه شود. این نوع رنگ مو دارای مولکولهای بسیار ریزی بوده و میتواند به داخل پولک نفوذ کند و با رنگدانه طبیعی مو ترکیب شیمیایی انجام داده و به مولکول درشت تری تبدیل گردد و در داخل مو محبوس گردد و یک اثر تغییر رنگ دائمی داشته باشد.
این رنگ موها اثر طولانی بر روی مو دارند و در اثر شستن از بین نمیروند. البته اگر رنگ مو کیفیت بالایی نداشته باشد و یا مراقبت های مو پس از رنگ کردن مناسب نباشند، رنگ مو کمی تغییر می کند. اما نه به معنی پاک شدن رنگ از مو و برگشت به حالت قبلی و طبیعی موها. برای تغییر این رنگ مو باید دکلره کرد یا رنگ جدیدی استفاده نمود. رنگ مو دائمی موجب انعطاف پذیری بیشتر مو می شود زیرا مو را روشن تر یا تیره تر می کند و همچنین ته رنگ آن را تغییر می دهد؛ اما تاثیرات منفی هم دارد. ترمیم رنگ مو (ماهی یک بار یا هر شش هفته) ضروری است تا موهای جدیدی که رشد می کنند با بقیه ی موها هم شکل شوند و حالت سایه روشن ایجاد نشود.
رنگ موهای شیمیایی دائمی چگونه عمل میکنند؟
لایه ی بیرونی ساقه ی مو یعنی کوتیکول آن باید قبل از اینکه رنگ دائمی درون مو رسوب کند؛ باز شود. زمانی که کوتیکول باز است؛ رنگ با قسمت داخلی مو یعنی قشر، واکنش می دهد تا رسوب کند یا رنگ طبیعی مو را از بین ببرد. اکثر رنگ موهای دائمی از یک فرآیند دو مرحله ای برای رنگ کردن مو استفاده می کنند (معمولا این دو مرحله همزمان اتفاق می افتند)؛ در مرحله ی اول رنگ اصلی مو از بین می رود و سپس رنگ جدید رسوب می کند. اساسا همین فرآیند در روشن کردن مو هم انجام می شود؛ به جز اینکه رنگ مو به ساقه ی مو متصل می شود. آمونیاک یک ماده ی شیمیایی قلیایی است که کوتیکول را باز می کند و این امکان را فراهم می کند رنگ مو به قشر مو نفوذ کند. زمانی که رنگ موی دائمی همراه با پراکسید مورد استفاده قرار می گیرد؛ آمونیاک به عنوان یک کاتالیزور عمل می کند. از پراکسید به عنوان یک عامل باز کننده یا اکسید کننده استفاده می شود. باز کننده رنگ قبلی را از بین می برد. پراکسید پیوندهای شیمیایی موجود در مو را می شکند و گوگرد را آزاد می کند که همین عنصر موجب بوی مشخص رنگ مو می شود. از آنجایی که ملانین رنگ خود را از دست داده است؛ یک رنگ دائمی جدید به قشر مو متصل می شود. الکل ها و نرم کننده های مختلفی نیز ممکن است در رنگ مو وجود داشته باشند. نرم کننده ها بعد از رنگ آمیزی مو کوتیکول را می بندند تا رنگ جدید مو را حفظ کنند.
مقیاس سایه ی رنگ (طیف رنگ موها)
مقیاس فیشر – سالر که نام خودش را از اوجن فیشر و کارل سالر گرفته است، در انسان شناسی فیزیکی (زیستی) و پزشکی برای تعیین سایه های رنگ مو مورد استفاده قرار می گیرد. این مقیاس از نامگذاری های زیر استفاده می کند:1) A (بلوند خیلی روشن) 2) B تا E (بلوند روشن) 3) F تا L (بلوند) 4) M تا O (بلوند تیره) 5) P تا T (قهوه ای روشن تا قهوه ای) 6) U تا Y (قهوه ای تیره / مشکی) 7) اعداد رومی I تا IV (قرمز) و V تا VI (بلوند قرمز)
1) موی قهوه ای:
موی قهوه ای، توسط سطوح بالاتر یوملانین و سطوح پایین تر فئوملانین مشخص می شود. افراد دارای موی قهوه ای از دو نوع یوملانین (مشکی و قهوه ای)، یوملانین قهوه ای دارند؛ آن ها همچنین معمولا دارای تار موی نسبتا ضخیم هستند. دختران یا زنان دارای موی قهوه ای اغلب تحت عنوان دختران سبزه (دارای موی خرمایی) شناخته می شوند. موی بلوطی رنگ مویی است که در واقع سایه ی متمایل به قرمز موی قهوه ای است. برخلاف موی بور (قهوه ای متمایل به قرمز)، سایه ی متمایل به قرمز موی بلوطی، تیره تر است. موی بلوطی در بین افراد بومی شمال، مرکز، غرب و شرق اروپا معمول است.
2) موی بلوند (روشن):
موی بلوند، طیفی از نزدیک سفید (بلوند مایل به سفید) تا یک بلوند طلایی تیره دارد. بلوند توت فرنگی که مخلوطی از بلوند و موی قرمز است، نوع نادرتری است که دارای بیشترین فئوملانین است. موی بلوند می تواند تقریبا هر نسبتی از فئوملانین و یو ملانین را داشته باشد؛ اما فقط مقادیر کمی از هر دو را دارد. فئوملانین بیشتر، یک رنگ بلوند طلایی یا توت فرنگی ایجاد می کند و یوملانین بیشتر یک رنگ بلوند شنی یا خاکستری ایجاد می کند.
بسیاری از کودکانی که با موی بلوند متولد می شوند، همانطور که سن آن ها افزایش پیدا می کند مویشان تیره تر می شود؛ به طوری که اکثر بلوندهای طبیعی، با گذشت زمان، زمانی که به سن میانسالی می رسند، یک رنگ موی بلوند تیره خواهند داشت. هورمون های بارداری این فرآیند را تسریع می کنند. موی بلوند روشن طبیعی در دوران کودکی نادر است و ادعا می شود که در جمعیت جهان محدوده ای از 2% بلوند طبیعی تا 16% در US دارد. موی بلوند معمولا در شمال و غرب اروپا و زادگان آن ها دیده می شود؛ اما می تواند در بیشتر مناطق اروپا نیز دیده شود. مطالعات انجام شده در سال 2012 نشان می دهند که موی بلوند طبیعی سیاه پوستان، توسط یک جهش مغلوب در پروتئین مرتبط با تیروزیناز 1 (TYRP1) ایجاد می شود. در جزایر سلیمان، 26% از جمعیت حامل این ژن هستند؛ با این حال، این ژن در مردم خارج از اقیانوسیه وجود ندارد.
3) موی سیاه (مشکی):
موی سیاه، تیره ترین رنگ مو است. این رنگ دارای مقادیر زیادی یوملانین است و پرپشت تر از سایر رنگ های مو است.
4) موی بور (قهوه ای مایل به قرمز):
موی بور طیفی از سایه های روشن تا قرمز – قهوه ای تیره دارد. مواد شیمیایی که موجب ایجاد موی بور (قهوه ای مایل به قرمز) می شوند؛ حاوی یوملانین (قهوه ای) و فئوملانین (قرمز) هستند، به طوری که نسبت به چیزی که در موی قهوه ای دیده می شود، نسبت بالاتری از فئوملانین ایجاد کننده ی رنگ قرمز وجود دارد. این رنگ مو معمولا در افراد شمال و غرب اروپا دیده می شود.
5) موی قرمز:
موی قرمز طیفی از سایه های بلوند توت فرنگی روشن تا تیتانی، مسی و کاملا قرمز دارد. این رنگ مو توسط یک تغییر در ژن Mc1r ایجاد می شود و ژنی مغلوب است. موی قرمز بیشترین مقادیر فئوملانین را دارد؛ حدودا 67% و معمولا دارای سطوح پایینی از یوملانین است.
این رنگ مو در 2-1% از جمعیت دیده می شود و کمترین شیوع را در جهان دارد. این رنگ مو غالبا در جزایر بریتانیا دیده می شود. اسکاتلند بالاترین جمعیت از موقرمزها را دارد؛ 13 درصد از جمعیت، موی قرمز دارند و حدود 40% حامل ژن مغلوب موی قرمز هستند.
6) موی خاکستری و سفید:
موی سفید یا خاکستری – که گاهی اوقات در حالت محاوره، "نمک فلفلی" نیز نامیده می شود – توسط یک رنگدانه ی واقعی خاکستری یا سفید ایجاد نمی شود؛ بلکه به دلیل عدم رنگدانه ای شدن و نبود ملانین ایجاد می شود. موی روشن به صورت خاکستری یا سفید ظاهر می شود که به دلیل مسیر نوری است که از روی موها منعکس می شود. رنگ موی خاکستری معمولا به صورت طبیعی در افراد مسن دیده می شود (عنوان پیری و خاکستری شدن مو را در ادامه ببینید). برای برخی افراد، خاکستری شدن موها می تواند در سنین خیلی جوانی رخ دهد؛ حتی زمانی که فقط 10 سال دارند.
در برخی موارد، موی خاکستری ممکن است توسط بیماری های تیروئید، سندرم واردنبورگ یا کمبود ویتامین B12 ایجاد شود. در برخی نقاط زمانی در سیکل زندگی انسان، سلول هایی که در پایه ی فولیکول مو قرار دارند، کند می شوند و در نهایت تولید رنگدانه را متوقف می کنند. دو رنگی شدن مو، یک بیماری اتوزوم غالب ساخت ملانوسیت است که ممکن است موجب ایجاد یک سفیدی مادرزادی در کاکل مو شود. موی اروپایی ها اغلب در اواسط 30 سالگی شروع به خاکستری شدن می کند؛ در حالی که موی آسیایی ها در اواخر سی سالگی آنها شروع به خاکستری شدن می کند؛ اما بیشتر آفریقایی ها تا اواسط 40 سالگی رنگ موی طبیعی خودشان را حفظ می کنند. خاکستری شدن مو یک فرآیند تدریجی است؛ بر اساس مطالعه ی صورت گرفته توسط لورل، عموما، 74% از افراد بین سنین 45 و 65 سال، تا حدی موی خاکستری دارند که به طور میانگین 27% از موی آن ها را شامل می شود و حدودا یکی از هر 10 نفر، حتی بعد از سن 60 سالگی، هیچ موی خاکستری ندارند.
روشن کردن یا "دکلره کردن" رنگ موها
از دکلره برای روشن کردن مو استفاده می شود. دکلره با ملانین موجود در مو واکنش می دهد و از طریق یک واکنش شیمیایی غیر قابل برگشت رنگ مو را از بین می برد. دکلره، مولکول ملانین را اکسید می کند. ملانین همچنان در مو وجود دارد؛ اما مولکول اکسیدشده ی ملانین بی رنگ است. با این حال، دکلره ته رنگ زرد کم رنگ ایجاد می کند. رنگ زرد، رنگ طبیعی کراتین است، کراتین یک پروتئین ساختاری در مو است. دکلره همچنین با رنگدانه ی تیره یوملانین سریع تر از فئوملانین واکنش می دهد؛ از این رو ممکن است بعد از روشن کردن مو رنگ طلایی یا قرمز باقی بماند. هیدروژن پراکسید یکی از رایج ترین مواد روشن کننده ی مو است. پراکسید به صورت یک محلول قلیایی مورد استفاده قرار می گیرد؛ ساقه ی مو را باز می کند و با ملانین واکنش می دهد.
ترکیبات موجود در رنگ موها
اولین باری که رنگ موها به بازار آمدند؛ عنصر اصلی موجود در رنگ های coal tar موجب بروز واکنشهای آلرژیک در برخی از افراد شد. در حال حاضر اکثر رنگ موها از منابع نفتی ساخته می شوند. اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده هنوز هم آن ها را به عنوان رنگ های coal tar در نظر می گیرد. دلیل این کار این است که این رنگ ها برخی از همان ترکیبات موجود در رنگ های coal tar را دارند. مطالعات متعددی وجود دارند که استفاده از رنگ مو را با خطر بالاتر ابتلا به برخی از سرطان ها مرتبط کرده اند. با این حال، مطالعات دیگر، به وجود این ارتباط پی نبرده اند. اما به یاد داشته باشید که اکثر رنگ موها لازم نیست از همان تست سنجش ایمنی که برای سایر لوازم آرایشی قبل از اینکه در فروشگاه ها فروخته شوند؛ مورد استفاده قرار می گیرد؛ عبور کنند. سازندگان لوازم آرایشی استفاده از ترکیبات شناخته شده ای که موجب ایجاد سرطان در حیوانات می شوند را متوقف کرده اند. اما مواد شیمیایی تقریبا به یک شیوه جایگزین برخی از عوامل ایجادکننده ی سرطان میشوند. برخی از کارشناسان معتقدند که این ترکیبات جدیدتر با ترکیباتی که جایگزین آن ها می شوند؛ خیلی تفاوت ندارند. کارشناسان بهداشت معتقدند که با استفاده ی کمتر از رنگ مو یا عدم استفاده از رنگ مو تا زمانی که موهای شما شروع به خاکستری شدن نکرده اند؛ می توانید خطر بروز سرطان را کاهش دهید.
🔷 آمونیاک: آمونیاک مهمترین ترکیب در رنگهای شیمیایی است که میتواند کوتیکول موها را باز کند و دارای خاصیت قلیایی است که باعث انتقال مولکولهای رنگ به کورتکس مو می گردد و باعث نفوذ رنگ مو به داخل موها میشود. اگر رنگ مو موقتی باشد آمونیاک روی سطح مو میماند و با ند بار شستن از بین میرود. اما اگر دائمی یا نیمه دائمی باشد میتواند به قشر مو نفوذ کند.
عوارض آمونیاک: ✔️ ریزشموهای آسیب دیده ✔️ خارش سر ✔️ واکنش آلرژیک ✔️ احساس سوزش در بینی، گلو و چشم ✔️ ورم کردن صورت
🔷 کوکوآمید MEA، آمینو متیل پروپانول (AMEA)، مونو اتانول امین (MEA) ترکیبات جایگزین آمونیاک در رنگ موها هستند که با تنظیم ph مو میتوانند باعث باز شدن کوتیکول مو و نفوذ رنگ به داخل کوتیکول شوند. حرارت نیز یکی دیگر از روشهای باز کردن کوتیکولهای مو می باشد.
🔷 استات سرب:از استات سرب به عنوان یک افزودنی رنگی در رنگ موهای پیشرفته استفاده می شود. این محصولات برای مدت کوتاهی مورد استفاده قرار می گیرند تا موجب رنگ آمیزی تدریجی موها شوند.
این جمله ی هشداری باید بر روی برچسب رنگ موهای حاوی استات سرب نوشته شود: "هشدار: این رنگ مو حاوی استات سرب است. تنها برای استعمال خارجی مورد استفاده قرار گیرد. این محصول را دور از دسترس کودکان قرار دهید. از این رنگ مو بر روی بریدگی یا خراش های پوست سر استفاده نکنید. اگر سوزش پوست سر افزایش پیدا کرد؛ مصرف رنگ مو را متوقف کنید. از این رنگ مو برای رنگ کردن سبیل، مژهها یا موی بدن به غیر از موی سر استفاده نکنید. از ریخته شدن رنگ مو در چشم ها جلوگیری کنید. دستورالعمل های زیر را به دقت اجرا کنید و بعد از استفاده از رنگ مو دستان خود را به طور کامل بشویید".
واریاسیون چیسـت؟
رواریاسیون یا رنگهای کمکی در کاتالوگ رنگ مو ها با عدد های مختلفی نشان داده میشوند. واریاسیون همان رنگهای قوی و خالص است که به تنهایی مصرف نمیشود و برای مخلوط کردن با سایر رنگها برای ایجاد تن های مختلف دلخواه و از بین بردن رفله های نامطلوب و ناخواسته از روی مو و تنوع در رنگهای مو بکار میرود. واریاسیون سبز رنگ قرمز را خنثی می کند، زرد تن طلایی می دهد، نقره ای و خاکستری ضد زردی، آبی ضد نارنجی و قرمز جهت ترکیب با رنگ های گرم می باشد.
نمونه ای از واریاسیونها شامل:
E 11 : واریاسیون دودی 12 E: واریاسیون بنفش 13 E: واریاسیون نقره ای 002 : واریاسیون سبز 004 : واریاسیون نقره ای 005: واریاسیون بنفش
خصوصیات یک رنگ موی خوب چیست؟
یک رنگ موی با کیفیت میتواند ویژگی های زیر را برای موهای شما داشته باشد: ✔️ باعث درخشانی و براقی موهای شما می شود. ✔️ حساسیت، قرمزی و خارش برروی پوست سر ایجاد نمی کند. ✔️ با چند بار شستن همچنان پاداری بر روی موها دارد و تغییر رنگ نمیدهد ✔️ موها را خش، زبر یا وز نمی کند.
نکات مهم در رنگ کردن موها
هنگام رنگ کردن موهایتان به این نکات ایمنی توجه کنید: ✖️🚦بیش از حد مورد نیاز و در فواصل نردیک به هم، موهای خود را رنگ نکنید.
✖️🚦 بعد از استفاده از رنگ مو، پوست سر خود را به طور کامل با آب بشویید.
✖️🚦 هنگام استفاده از رنگ مو، دستکش بپوشید.
✖️🚦 با دقت به دستورالعمل های ارائه شده روی بسته بندی رنگ مو عمل کنید.
✖️🚦 هرگز رنگ موهای مختلف را بدون مشاره با فرد متخصص با یکدیگر مخلوط نکنید.
✖️🚦 رنگ کرن ابرو و مژه: حتی الامکان ابروها یا مژه های خود را رنگ نکنید. FDA استفاده از رنگ مو را برای رنگ کردن مژه و ابرو حتی در سالن های زیبایی ممنوع کرده است. بروز یک واکنش آلرژیک به رنگ مو می تواند موجب تورم یا افزایش خطر بروز عفونت در اطراف چشم های شما شود. این مشکل می تواند به چشم های شما صدمه بزند و حتی باعث نابینایی شود. چنانچه به صورت اتفاقی رنگ درون چشم های شما بریزد؛ می تواند باعث آسیب دائمی شود.
✖️🚦آزمون حساسیت: قبل از استفاده از رنگ مو، مطمئن شوید که آزمون حساسیت بر روی آن انجام شده است. تقریبا تمام محصولات رنگ مو شامل دستورالعمل های لازم برای انجام آزمون حساسیت هستند. مهم است هر زمانی که موهای خود را رنگ می کنید؛ این آزمون را انجام دهید. قبل از رنگ کردن موهای خود، اطمینان حاصل کنید که آرایشگر موی شما این آزمون را انجام داده است. برای انجام این آزمون، اندکی از رنگ را پشت گوش خود بگذارید و تا دو روز آن را نشویید. اگر نشان های از واکنش های آلرژیک مانند خارش، سوزش یا قرمزی در ناحیه ی مورد تست نداشتید؛ می توانید تا حدودی مطمئن شوید که شما به این رنگ حساسیت نشان نخواهید داد. چنانچه به آزمون حساسیت واکنش نشان می دهید؛ همین تست را با برندها یا رنگ موهای مختلف انجام دهید تا زمانی که رنگی پیدا کنید که به آن حساسیت نداشته باشید.
استفاده از رنگ مو در بارداری
اطلاعات زیادی در مورد ایمنی استفاده از رنگ مو در دوران بارداری وجود ندارد. این احتمال وجود دارد که وقتی از رنگ مو استفاده می کنید؛ تنها مقدار کمی از آن جذب بدن شما شود. از این رو، مواد شیمیایی بسیار کمی، اگر وجود داشته باشد، می توانند وارد بدن کودک شما شوند. در چند مطالعه ای که بر روی حیوانات و انسان ها انجام شده؛ هیچ تغییری در جنین در حال رشد مشاهده نشد. اما باز هم به علت عدم اثبات این موضوع بصورت رسمی، توصیه می شود در بارداری از رنگ مو استفده نگردد. از طرفی حتی اگر رنگ مو جذب پوست و بدن نگردد، استشمام بوی شیمیایی و تند رنگ و دکلره موها میتواندباعث اذیت شدن مادر و جنین گردد. توصیه میگردد در صورت نیاز و ضرورت به رنگ کردن موها از رنگ موهای موقتی و نیمه دائمی مثل اسپری یا شامپوهای رنگ مو استفاده گردد.
علت تغییر رنگ طبیعی مو بصورت طبیعی (بدون رنگ مو)
تغییرات رنگ مو نه تنها به دلیل تغییر در تولید ملانین، بلکه در نتیجه تغییرات در ساختار مو نیز ایجاد می شوند. انواع اختلالات ژنتیکی، متابولیکی، تغذیه ای و اکتسابی باعث تغییر رنگ مو می شود. زمانی که بتوان نقص زمینه ای را اصلاح کرد، رنگ مو معمولاً به حالت عادی باز می گردد. چند نمونه از تغییر رنگ مو طبیعی شامل موارد زیر می باشد:
🔷 مصرف ماده PABA (پارا آمینو بنزوئیک اسید) یک ماده شیمیایی است که در ویتامین اسید فولیک و همچنین در غذاهای مختلف از جمله حبوبات، تخم مرغ، شیر و گوشت وجود دارد. این ماده باعث تیره شدن رنگ موها می گردد وغالبا در قرصهای مکمل تقویت مو جهت پیشگیری و درمان موی خاکستری و سفید مورد استفاده قرار میگیرد.
🔷 ماده معدنی مس ( cooper) نقش مهمی در تولید ملانین مو، چشم،پوست و... دارد. مصرف مس میتواند از سفید شدن موها جلوگیری کند و حتی به تدریج مانند پابا باعث تیره شدن رنگ مو گردد.
🔷 آلوپسی آره آتا بیماری خود ایمنی است که باعث ریزش تکه ای موهای سر یا بدن میگردد. گاها پس از رشد مجدد موها به دلیل ناهنجاری های کراتینوسیت و ملانوسیت موها به رنگ سفید، خاکستری رشد کنند.
🔷 استفاده از شامپوهای سلنیوم سولفاید میتواند رنگ موها را به نارنجی تبدیل کند.
🔷 عوامل ژنتیکی و افزایش سن نیز میتوانند موجب سفید شدن رنگ موها گردند.
رنگ کردن مو
رنگ مو را می توان توسط یک فرآیند شیمیایی تغییر داد. رنگ موها را به صورت رنگ موی دائمی یا نیمه دائمی طبقه بندی می کنند.
رنگ مو دائمی به این معنی است که ساختار مو از نظر شیمیایی تغییر می کند؛ تا زمانی که در نهایت مو کوتاه شود. این به این معنا نیست که رنگ های مصنوعی به طور دائم باقی خواهند ماند. در طول این فرآیند، رنگ طبیعی مو از بین می رود و یک یا چند سایه از آن باقی می ماند و رنگ مصنوعی بر روی مو قرار داده می شود. تمام رنگدانه ها از کوتیکول شسته می شوند. رنگ طبیعی خیلی بیشتر بر روی مو باقی می ماند و رنگ مصنوعی سریع تر محو می شود. (بسته به مولکول های رنگی و شکل رنگدانه های رنگ)
رنگ مو دائمی موجب انعطاف پذیری بیشتر مو می شود زیرا مو را روشن تر یا تیره تر می کند و همچنین ته رنگ آن را تغییر می دهد؛ اما تاثیرات منفی هم دارد. ترمیم رنگ مو (ماهی یک بار یا هر شش هفته) ضروری است تا موهای جدیدی که رشد می کنند با بقیه ی موها هم شکل شوند و حالت سایه روشن ایجاد نشود. یک رنگ دائمی تک رنگ، رنگی یکدست و یکنواخت در تمام سر ایجاد می کند که ممکن است غیر طبیعی و زننده به نظر برسد به خصوص در یک سایه ی نسبتا خوب. برای جلوگیری از این مشکل، روند مدرن کنونی استفاده از رنگ های مختلف است- به این صورت که یک رنگ به عنوان پایه مورد استفاده قرار می گیرد و هایلایت ها یا رشته موهای تیره طبیعی در سایه های دیگر به آن اضافه می شوند.
مجله مهتاطب به عنوان مرجع تخصصی مقالات و اطلاعات زیبایی، سلامت، بهداشت و تغذیه همیشه می کوشد تا بهترین و به روز ترین اطلاعات را در زمینه های پزشکی و سلامتی در اختیار شما عزیزان قرار دهد.